เชียงใหม่ ปลายฝน รวมพล ปล่อยพลัง (2/3)

กรกฎาคม 1, 2009 เวลา 12:13 am | เขียนใน Outing ... | ใส่ความเห็น

วันที่สอง

ตลาดเช้าประตูเชียงใหม่ อยู่ห่างจากบ้านฯ ไม่ถึง 1 กลั้นใจ แค่เดินออกไป ก็ได้เห็นอะไรดีๆ

เรื่อง Cool-Cool ของตลาดแห่งนี้ ไม่ใช่แหล่งค้าขายไส้อั่วดัง แคบหมูดี (แต่ไม่มีกระหรี่ปั๊บ – แฮ่ๆ) แต่อยู่ที่มนต์ขลังหลังตลาด ที่นั่นคุณจะเห็น “บรรยา-กาด” ดั้งเดิม

เป็นโชคดี เพราะตอนนี้ยังไม่ค่อยมีใครรู้ ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว … รีบแจวไปดูเสียก่อนตลาดวายเน่อ!

เสร็จสรรพ กลับถึงบ้านฯ เราอิ่มหนำสำราญกับ “เบรก-ฟาด” แบบ “บ้านกลางเวียง” ที่ไม่ต้องต่อแถวสหประชาชาติ … รอคิวอีกหลาย”ชาติ” กว่าจะได้นั่งกิน

โปรแกรมวันนี้ เริ่มตั้งแต่สายๆ ไล่ไปถึงบ่ายต้นๆ เป็นการท่องเที่ยว ECO ความเข้มข้นอยู่ในระดับ 2 – ECO ที่ว่า หาใช่ “ชั้นประหยัด” แบบกินวัด เที่ยววัด นอนวัด … บ่ะจ้าย !

เที่ยวแนว ECO ย่อมาจาก ECOLOGY TOURISM หรือ การท่องเที่ยวแนวธรรมะ ——- ชาติ ! เราเลือกฟอกปอดให้สะอาด ณ ปางช้างแม่ตะมาน

เริ่มโปรแกรมด้วยการชมโชว์ช้าง ที่หลายคนถอยห่าง เพราะเบื่อดูช้างเตะบอล ช้างวาดรูป ช้างลากไม้ … แหม แบบว่า จะให้ “ช้างเจียวไข่” หรือไงเพ่ !

วันนี้ ช้างไม่มีภาระหน้าที่เหมือนเมื่อก่อน แต่ “ช้าง” ยังเป็นเงาสะท้อนอะไร “ไทยๆ” ได้อยู่ ถ้าเราไม่ช่วยกันดู(แล)ช้าง ช้างก็จะมาดูแลเราถึงพาราก้อน  – ควานช้างบอกว่า มันเข้ามาหา“พารากล้วย” กิน !

เสร็จจากดูโชว์ช้าง เราขอร้องให้ช้างพาเดินป่า ไปสูดอากาศใสกิ๊กของฤดูฝน ช่วงเวลานี้ ทำเอาใครหลายคนติดใจ ไม่อยากรีบกลับไปนั่งทำงานในห้องแอร์

เพื่อให้เข้าใจวิถีไทยดั้งเดิม เราลงจากหลังช้าง ต่อด้วยการนั่งเกวียน “เพื่อทดสอบความวิงเวียนแห่งวัย!” ใครสักคน ว่างั้น

ความเร็ว 2 แรงวัวหนุ่ม กับบั้นท้ายนุ่มๆ อันเป็นระบบกันสะเทือนส่วนตัว! ค่อยๆ เลื่อนผ่านบ้านคนไทยเชื้อสายภูเขา และจุดหมายของเรา คือ มื้อเที่ยงอารมณ์บ้านๆ ที่บรรจุเอาไว้ในตารางการเข้าชม

ไม่อยากจะเชื่อเลย หลังอิ่ม หัวหน้าไก่ เอ้ย หัวหน้าไกด์ ให้ Choice เราเลือก 2  สาย … ว่าจะว่ายน้ำ หรือ นั่งแพ กลับบ้าน !

นั่งแพตามกระแสน้ำเอื่อยๆ จะอี้ ได้อารมณ์ผจญภัยยังไงไม่ทราบ แต่ถ้าอยากให้ได้อารมณ์ “ชิลล์ๆ” (Children?) ลองหิ้วเบียร์ขึ้นแพสักแพค – แนะนำ แนะนำ

เส้นทางกลับบ้าน เราเก็บคะแนนสะสมบุญอีกที ที่ วัดป่าดาราภิรมย์ อารามหลวง สวยจนหัวหน้าแก๊งค์ออกปาก “มาวัดนี้ ได้ทั้งบุญตา และบุญตู”

ก่อนเข้าบ้านฯ เราแวะ Mont Blanc ร้านเค้กฝรั่งเศส สไตล์ญี่ปุ่น (ไม่หวาน!) เจ้าของเริ่มทำเค้กครั้งแรก อายุ 23 “เพียงเพื่อต้องการคำชมจากคุณแม่” แค่นั้น – วันนี้ มี 3 สาขาแล้ว

“ขันโตก” คือ สำรับกับข้าว ที่ชาวเหนือนิยมจัดต้อนรับแขกบ้านแขกเมือง บังเอิญ “ขันโตก ทุกวันนี้” มี – แต่เหมือนร้านอาหาร แถมโชว์ ! – คิดได้อย่างนั้น เราจัดกันเองก็ได้

เราเชิญโรงเรียนท้องถิ่นมาขับสะล้อซอซึง และซาบซึ้งต่อด้วยน้องๆ ฟ้อนรำ ฉ่ำบรรยากาศเหนือ-เหนือ แถมบ้านฯ เรามีแม่ครัวฝีมือดี (นี่ก็เพิ่งรู้ได้ไม่นาน) เธอทำอาหารพื้นเมือง ใส่จานใบตอง ตั้งวางอย่างเรียบง่าย … เท่านี้ ก็ได้ “ขันโตก” ตาม concept !

เสร็จจากขันโตก ยังเป็นช่วงหัวค่ำ วัยรุ่นตาดำๆ อย่างเราพร้อมใจบอก “ยังเช้า” เลยพร้อมใจก้าวเท้าข้ามคูเมือง … ถนนคนเดินวัวลาย รอให้เรา จับแอนด์จ่าย อยู่ตรงนั้น

ทั้งชมทั้งช้อปจนอิ่ม เสร็จแล้วก็เดินนิ่มๆ กลับมานอนบ้านฯ – สบาย !

แล้วเจอกันวันสุดท้าย นะคุณ