อ่างขาง … หนาวมาก ตอนจบ (updated ตค. 51)
พฤศจิกายน 8, 2008 เวลา 7:56 am | เขียนใน Loving ..., Outing ... | 3 ความเห็นป้ายกำกับ: ด้วยรถ, อ่างขาง, เชียงดาวเนสต์, เชียงใหม่
ความดั้งเดิม – https://chiangmaitoday.wordpress.com/2008/10/30/angkang/
ความเดิม – https://chiangmaitoday.wordpress.com/2008/11/01/angkang2/
[ ชิลล์–ชิลล์ ]
ประมาณตีสามครึ่ง ผมตื่นเข้าห้องน้ำ หลังจากเสร็จธุระ ก็หยิบน้ำขึ้นมาดื่ม 4-5 อึก ก่อนล้มตัวนอนอีกครั้ง … แต่ “นอนต่อ” ไม่ได้ เพราะมีอาการชิลล์ (Chilled)
ชิลล์ … เรามักใช้คำนี้เมื่ออยู่ในมู้ด หรือ บรรยากาศเย็นๆ สบายๆ ผ่อนคลาย … อย่างเพลงชิลล์ๆ ร้านอาหารชิลล์ๆ เป็นต้น แต่สำหรับผมในคืนนั้น ชิลล์ หรือ อาการหนาวสั่นจากข้างในจนฟันกระทบกัน – กึ่กๆๆๆๆ
จะเป็นเพราะไม่ได้นอนห่มผ้า หรือ เพราะปัสสาวะ (สูญเสียความร้อน) หรือ เพราะดื่มน้ำ (ได้รับความเย็น) หรือ อะไรก็ตาม … กว่าผ่านชั่วโมงนั้นมาได้ เกือบแย่ น่ากลัวครับ น่ากลัวจริงๆ
[ อ่างขาง ]
เจ็ดโมงเช้า … อาจสายเกินไปแล้วก็ได้ หากคุณเดินทางไปเพื่อ“ส่องหมอก” แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรือร้าย วันนั้น หมอกลงจัดกว่าหลายวันที่ผ่านมา (คุณทหารหาญบอกผม – อีกแล้ว!) เราผมขับรถฝ่าหมอกหนาๆ ออกไปตระเวนรอบอ่างขางกันหน่อยดีกว่า
ดอยอ่างขาง มีถนนล้อมรอบ มีสถานที่ท่องเที่ยวเป็นหย่อมๆ ตลอดทาง อย่างจุดชมวิว สวนผัก แปลงดอกไม้ ร้านดอยคำ (ชิลล์สุด!) หมู่บ้านคนจีน (หรือ จะเรียกว่าชาวเขาดีหนอ?) นอกนั้น ก็ไม่มีอะไรน่าตื่นตาตื่นใจ(ผม)นัก เพราะสิ่งที่สวยงามของดอยอ่างขาง คือ “บรรยากาศ” หาใช่สถานที่ท่องเที่ยว !
ผมพบเพื่อนต่างวัย เป็นชายสองหญิงหนึ่ง พวกเขาขับ JAZZ ขึ้นไปกางเต้นท์นอนหน้าค่ายทหาร ไม่ใช่ในบริเวณสถานที่ที่จัดเตรียมไว้ … “ถ้ากลับมาอีก ผมจะทำอย่างเดียวกับพวกเขา” ผมคิดขณะส่งยิ้มทักทายพวกเขาที่กำลังง่วนอยู่กับการพับเก็บเครื่องนอน
[ เชียงดาว ]
ผมออกจาก “อ่างขาง” ประมาณ 10 โมงเศษ มุ่งหน้าไปตามถนนสาย 1340 ย้อนกลับไปในเส้นทางที่ไม่ใช่ “ทางขามา” ผ่านแม่นะ (เรามีอดีตกับทหารที่ด่านนี้ จำได้ไหม?) บ้านสินชัย บ้านอรุโณทัย แยกเข้าถนน 107 เลี่ยงเมือง ย้อนศรทางเมื่อวันก่อน ไปตามป้ายถ้ำเชียงดาว … คืนนี้ ผมจอง(ล่วงหน้า)ห้องพักของ เชียงดาว เนสต์ (Chiangdao NEST) เอาไว้
เชียงดาว เนสต์ เป็นรีสอร์ตเม้าท์เท่นวิว (ดอยหลวง) ของ คุณกมลวรรณ ล้อมชวการ กับ คุณสจ็วต คาวาลีโร … คุณกมลวรรณ เรียนจบเป็นเชฟ มาจากประเทศอังกฤษ
บ้านพักที่นี่ ตกแต่งอย่างเรียบง่าย ผนังกรุด้วยเสื่อ ไม่มีทีวี (ซึ่งก็ควรเป็นอย่างนั้น) แต่มีห้องน้ำสะอาด เตียงคุณภาพดีพอสมควร กับ ผ้าปูที่นอนคลีนๆ … เท่านี้ก็พอทำให้คุณนอนฟังเสียงแมลงคุยกันได้ – สบาย !
จุดเด่นเด้งของ เชียงดาว เนสต์ มี 3 อย่าง อย่างแรกบอกไปเมื่อกี้ อย่างที่สอง คือ การบริการสไตล์ “จริงใจ–ใจจริง” และ อย่างที่สาม คือ อาหาร (อร่อยมากกก) …
การบริการแบบ จริงใจ–ใจจริง ที่ว่านั่น สรุปง่ายๆ ว่า “ไม่โอ๋ ไม่พลีส (Please)” … พนักงานที่นั่น พูดจา(กัน)เข้าใจ “ชัด” รับออร์เดอร์เร็ว อาหารได้เร็ว มอบให้พร้อมรอยยิ้มนิดๆ แบบเพื่อนสนิทยิ้มให้กัน (อ่า – ชอบมั่ก!)
เชียงดาว เนสต์ มี 2 สาขา ห่างกัน 700 เมตร … สาขา 1 เสิร์ฟอาหารฝรั่ง (แนะนำ สลัดผักอะไรสักอย่าง ใส่ขนมปังก้อนเล็กๆ และ สปาเก็ตตี้เพลนๆ แนวมังสวิรัติ) ส่วน สาขา 2 เน้นอาหารไทย (แนะนำ เมนูเต้าหู้อะไรสักอย่าง ใส่เม็ดมะม่วงหิมมะพานต์ด้วย) บอกได้คำเดียวว่า “ต้องลองให้ครบทั้งสองบ้านฯ” – นั่งเขียนไปกลืนน้ำลายไป ขนาดนั้น !!
[ กลับบ้าน ]
วันสุดท้าย ในเชียงใหม่ …. เกือบเที่ยงแล้ว ผมออกจาก เชียงดาวเนสต์ แบบ “ชื่นๆ” เพราะหลับสบายสุโกอิ (อ่าน สบาย–สุ–โกย แปลว่า สบายโคตร!)
ไฟลท์ห้าโมงเศษ ได้รับแจ้งเปลี่ยนเวลาตามเคย (Retime) เป็นหกโมงนิดๆ สงสัย Air Asia ก่อตั้งมาเพื่อเสริมสร้างภาพลักษณ์ของการบินไทยเป็นแน่ เมื่อก่อน TG โดนล้อว่า Tomorrow Go! ตอนนี้ขอค่อน FD ว่า … Fly, someday! (หรือ Fcuking Departure Time!! ก็ได้)
ถึงเมืองเชียงใหม่ก่อนเวลาหลายชั่วโมง ถ้าอย่างนั้น แวะหากาแฟจิบสักแก้วดีกว่า … ในละแวกนิมมานเหมินทร์ มีร้านกาแฟรวมกันได้เฉียด 30! เดาไม่ออกว่า ทุกร้านแข่งขันกันด้วยอะไร คุณภาพกาแฟ? การตกแต่ง? เด็กเสิร์ฟ? หรือ “เนทฟรี” เพราะมองดูเหมือนๆ กันไปหมด
– ผมเลือก “ร้านที่ไม่มีแบรนด์” ติดถนนฯ
[ สนามบินอันดับสอง รองจากกรุงเทพ ]
ก่อนเวลาเช็คอินประมาณ 1 ชั่วโมง เห็นจะได้ ไฟ(ฟ้า)ในสนามบินก็ดับๆ ติดๆ อยู่พักใหญ่ (โอ้ มาย ลอร์ด of the ลิง!) เครื่องตรวจวัตถุระเบิดไม่ทำงาน คนไทย และ “non-คนไทย” ยืนคิวหน้าเครื่องฯ เกือบครึ่งร้อย เหมือนรอต้อนรับ พณ.ทั่นสมชาย ซึ่งกำลังจะเดินทางกลับไปดูแลสภาโจ๊ก หลังตัดริบบิ้นเปิด “สวนน้ำ” บนดอย !?!?!
“ออกจากเมืองบ้างก็ดี” … ที่นั่นไม่มี ปปช ปชป พธม ปสด* มคปด* … ดีที่ได้กลิ่นภูเขา ดีที่ได้ยืนลูบต้นไม้ใหญ่ ดีที่ได้นอนคุยกับแมลงในป่า ดีที่ได้สัมผัสไอเย็นๆ บนนั่น แต่คงดีกว่า หากเราได้อยู่กับมันทุกวัน จนรู้สึกเฉยๆ …
* ปสด ประสาทรับประทาน, มคปด สุนัขคาบไปรับประทาน
โชคดี มีลมหายใจครับ
ขุนอรรถ
More photos : Go My Flickr >>>
สร้างเว็บไซต์หรือบล็อกฟรีที่ WordPress.com.
Entries และ ข้อคิดเห็น feeds.
boutique hotel ... do it yourself ! 
